Osoby:
1. Narrator I 2. Narrator II 3. Recytator I 4. Recytator II 5. Recytator III 6. Recytator IV 7. Recytator V 8. Recytator VI 9. Recytator VII
Wykorzystane utwory:
1. Adam Asnyk, „Do młodych” (fragm.) 2. Wincenty Pol, „Pieśń o ziemi naszej” (fragm.) 3. Adam Asnyk, „Dzisiejszym idealistom” (fragm.) 4. Julian Tuwim, „Nauka” (fragm.) 5. Konstanty Indelfons Gałczyński, „Pieśń III” (fragm.) 6. Adam Asnyk, „Daremne żale” 7. Konstanty Indelfons Gałczyński, „Pieśń VI” (fragm.) 8. Konstanty Indelfons Gałczyński, „Pieśń VII” (fragm.) 9. Cytaty zamieszczone w „Małej Księdze Cytatów” pod red. Haliny Lipiec 10. Aforyzmy, maksymy i sentencje zamieszczone w „Myślę, więc jestem” , Czesława i Joachim Glenskowie (zebranie i opracowanie)
Wykorzystane utwory muzyczne:
1. „Dni, których nie znamy” (J.K. Pawluśkiewicz – M. Grechuta) 2. „Ocalić od zapomnienia” (K.I. Gałczyński „Pieśń III” – M. Grechuta) 3. „Ale to już było” (M. Rodowicz)
Uroczystość odbywa się na sali gimnastycznej lub w innym przestronnym pomieszczeniu. Na scenę wchodzą Narrator I i Narrator II.
Narrator I: Drodzy Absolwenci, dzisiejsze spotkanie jest ostatnią uroczystością wspólnie przeżywaną w murach naszej szkoły. Chcielibyśmy utrwalić moment Waszego pożegnania, by pozostał w naszej i waszej pamięci.
Narrator II: Zebraliśmy się wspólnie w tym uroczystym dniu, kiedy kończycie szkołę i zaczynacie dorosłe życie. Będziecie dalej kształcić się lub zaczniecie pracować. Pamiętajcie jednak, czego nauczyliście się w tej szkole. Rozwijajcie swoje umiejętności, nie poddawajcie się przeciwnościom losu.
Na scenę wchodzi Recytator I, Narrator I i Narrator II stają z boku, ale nie schodzą ze sceny.
Recytator I: Szukajcie prawdy jasnego płomienia! Szukajcie nowych, nie odkrytych dróg... Za każdym krokiem w tajnikach stworzenia, Coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia I większym staje się Bóg!
Choć otrząśniecie kwiaty barwnych mitów, Choć rozproszycie legendarny mrok, Choć mgłę urojeń zedrzecie z błękitów, Ludziom niebiańskich nie zbraknie zachwytów, Lecz dalej sięgnie ich wzrok.
Każda epoka ma swe własne cele I zapomina o wczorajszych snach... Nieście więc wiedzy pochodnię na czele I nowy udział bierzcie w wieków dziele, Przyszłości podnoście gmach! (A.Asnyk „Do młodych”)
Narrator II: Ukończenie szkoły średniej to bardzo ważny etap w życiu każdego ucznia. Spędziliście tu wiele chwil, przeszliście drogę od wystraszonego pierwszaka do absolwenta, który stoi przed wyborem dalszej drogi życiowej.
Słychać utwór „Dni, których nie znamy” (K.J. Pawluśkiewicz- M. Grechuta), czas trwania – 0:56. Na scenę wchodzi Recytator II i Recytator III.
Recytator II: Wyleć, wyleć orle młody! Ponad ziemię, ponad grody Z myślą, z pieśnią wyleć społem, Potocz młodą duszę kołem! Wyleć śmiało i wysoko, I odetchnij w świat szeroko! Obleć ziemię skrzydłem gońca, Opatrz wszystko okiem słońca! (W.Pol „Pieśń o ziemi naszej”)
Recytator I: Do tych należy jutrzejszy dzień, Co nowych łakną zdobyczy, Kto się usuwa w cisze i cień, Ten się do żywych nie liczy. (A.Asnyk „Dzisiejszym idealistom”)
Narrator I: Czy pamiętacie ten dzień, gdy rozpoczęliście naukę w tej szkole? Czuliście niepewność – nie mieliście pojęcia, co Was tu może spotkać. Powoli dorastaliście, nabieraliście doświadczenia i pewności siebie.
Recytator III: Nauczyli mnie mnóstwa mądrości, logarytmów, wzorów i formułek, Z kwadracików, trójkącików i kółek Nauczyli mnie nieskończoności.
Rozmawiali o „cudach przyrody” Oglądałem różne tajemnice: W jednym szkiełku „życie w kropli wody”, W innym zaś – „kanały na księżycu”.
Mam tej wiedzy zapas nieskończony; 2ΠR i H2SO4 Jabłka, lampy, Crookesy i Newtony, Azot, wodór, zmiany atmosfery.
Wiem o kuli, napełnionej lodem, O bursztynie, gdy się go pociera... Wiem, że ciało pogrążone w wodę Traci tyle, ile ... etcetera. (J.Tuwim „Nauka”)
Recytator I, Recytator II i Recytator III schodzą ze sceny.
Narrator II: W murach tej szkoły zapisana jest cząstka Waszego życia. Mam nadzieję, że ta najpiękniejsza, najprzyjemniejsza, najlepsza. Szkoła to nie tylko mury, oceny i nauka, ale również i ludzie, czyli my wszyscy tu zgromadzeni. Wiem, że przykro jest rozstawać się po wielu wspólnie spędzonych latach. Ale cóż taka jest nieubłagana kolej rzeczy. Już znany poeta J. Tuwim pisał: Szkoło, szkoło gdy Cię wspominam tęsknota w sercu się wgryza, oczy mam pełne łez. („Mała księga cytatów”)
Słychać dwie strofy pieśni „Ocalić od zapomnienia” (K.I. Gałczyński „Pieśń III” – M.Grechuta). Wchodzi Recytator IV i Recytator V.
Recytator IV: Daremne żale – próżny trud, Bezsilne złorzeczenia! Przeżytych kształtów żaden cud Nie wróci do istnienia.
Świat Wam nie odda, idąc wstecz, zniknionych mar szeregu – Nie zdoła ogień ani miecz Powstrzymać myśli w biegu. (A.Asnyk „Daremne żale”) Recytator V: Trzeba z żywymi naprzód iść, Po życie sięgać nowe... A nie w uwiędłych laurów liść Z uporem stroić głowę.
Wy nie cofniecie życia fal! Nic skargi nie pomogą – Bezsilne gniewy, próżny żal! Świat pójdzie swoją drogą. (A.Asnyk „Daremne żale”)
Słychać tekst piosenki „Ale to już było” (M.Rodowicz). Wchodzi Recytator VI i Recytator VII.
Recytator VI: Nie jesteśmy, by spożywać urok świata, ale po to, by go tworzyć i przetaczać przez czasy jak skałę złotą.
Choćby i po razy tysiąc osaczały nas trudności, my idziemy blaskiem bijąc w urodę maszyn i roślin. (K.J. Gałczyński „Pieśń VI”)
Recytator VII: Cząstka pracy wykonana i znów cząstka, i znów cząstka, i znów noc, i znów od rana do cząstki dodana cząstka. (K.J. Gałczyński „Pieśń VII”)
Wchodzą Recytator I, Recytator II, Recytator III.
Narrator I: Zanim ostatecznie opuścicie mury tej szkoły każdy z Was niech posłucha dobrych rad zapisanych przez znanych ludzi: Jana Amosa Komeńskiego, Bertolta Brechta, Sokratesa, Solona, Marka Aureliusza, Jana Nepomucena Kamińskiego, Adama Mickiewicza, Wergiliusza, Cycerona i Honoriusza Balzaka.
Recytator I: Całe życie jest szkołą. (J. A. Komeński)
Recytator II: O losie człowieka decyduje człowiek. (B. Brecht)
Recytator III: Poznaj samego siebie. (Sokrates)
Recytator IV: Przyjaciół nie pozyskuj lekkomyślnie, a tych, których pozyskałeś, lekkomyślnie nie porzucaj. (Solon)
Recytator V: Nie należy gniewać się na gniew wypadków, bo to ich nic nie obchodzi. (M. Aureliusz)
Recytator VI: Kochaj bliźnich, bądź poczciwy, znajdziesz szczęście w samym sobie. (J.N. Kamiński)
Recytator VII: Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga, łam czego rozum nie złamie. (A. Mickiewicz)
Recytator I: Mierz siłę na zamiary, Nie zamiar podług sił. (A. Mickiewicz)
Recytator II: Ty złemu nie ustępuj, lecz przeciw idź śmiało! (Wergiliusz)
Recytator III: Właściwością człowieka jest błądzić, głupiego - w błędzie trwać. (Cyceron)
Recytator IV: Doświadczenie jest najlepszym nauczycielem. (Cyceron)
Recytator V: Kto chce za wiele dowieść, nie dowodzi niczego. (H. Balzak) Recytatorzy schodzą ze sceny. Narrator II: Kolejny etap Waszego życia został zakończony. Teraz przez Wami stają nowe wezwania. Życzymy Wam dalszych sukcesów i spełnienia marzeń.
Narrator I: Prosimy teraz Pana Dyrektora o wygłoszenie okolicznościowego przemówienia i wręczenie świadectw z wyróżnieniem najlepszym uczniom.
Przemówienie Dyrektora szkoły i wręczenie świadectw.
Narrator II: Absolwenci wiele zawdzięczają swoim rodzicom, którzy wspierali ich przez cały okres nauki w szkole. Dlatego nie możemy o nich zapomnieć na dzisiejszej uroczystości. Prosimy teraz wychowawców klas maturalnych o wręczenie podziękowań dla rodziców.
Wychowawcy wręczają listy gratulacyjne rodzicom uczniów, którzy otrzymali świadectwa z wyróżnieniem oraz podziękowania dla rodziców działających w Radzie Rodziców.
Narrator I: Dziękujemy wszystkim zebranym za uwagę i oddajemy głos Wam, drodzy absolwenci.
Przemówienie przygotowane przez maturzystów. Podziękowania dla Dyrektora szkoły i Grona Pedagogicznego.
opracowała: mgr Mariola Fronczek
|